Tussen de zerken in de vloer van onze kerk is de steen van een Chirurgijn te vinden.  Hij houdt een glas gevuld met urine omhoog. Als mensen in vroeger eeuwen ziek werden keek de chirurgijn naar de urine.  Als de plas troebel was, had je iets onder de leden.  Maar dan??

Die steen laat ons stil staan bij de mogelijkheden waarover onze ziekenhuizen nu beschikken.

We luiden de klok nu dan ook in dankbaarheid  voor al die hulpverleners die zich inzetten voor wie ziek en kwetsbaar is.